Ruim zeven jaar inmiddels trekken wij als moslim en christen gezamenlijk op. Met publicaties, lezingen, het schrijven van het dialoogboek De Zeven Zuilen en zo nu en dan een bijdrage in de media. We kwamen elkaar eind 2009 op het spoor via de publicatie van het ‘Manifest van Advent’ waarin veertig Twentse predikanten zich in niet mis te verstane bewoordingen uitspraken tegen de verharding van het maatschappelijk debat en het wegzetten van bevolkingsgroepen.
Door: Herman Koetsveld en Enis Odaci
We geloven in de kracht van ‘de taal van het vertrouwen’. Die taal diepen we op uit onze eigen traditie, christelijk en islamitisch. Het is de taal die mensen aanspreekt op hun bronnen van hoop en liefde. Het is de taal die de morele keuzes scherp houdt. Het is de taal die mensen niet afserveert, maar zoekt naar het goede, de mogelijkheden, de uitnodiging om er met elkaar uit te komen. Ondertussen blijven we met elkaar in gesprek. Dat gaat min of meer vanzelf. Vanwege de nieuwsgierigheid, maar niet minder van de gevoelde noodzaak om middels kennis van elkaars traditie te weten van de verbindende thema’s. Die blijken voor het oprapen te liggen: de goddelijke opdracht tot barmhartigheid, zorg voor wie zorg nodig hebben, delen van wat ruimhartig gedeeld kan worden, zuiverheid in de relaties met de mensen met wie je omgaat en die soms zomaar op je pad komen, creatief zoeken in het grote en kleine naar wat ‘morgen beter maakt dan vandaag’.
Het verbindende woord – het hoogste woord, het moet gezegd – is uiteindelijk liefde. Het meest goddelijke en gelijktijdig meest menselijke woord. In 2007 vergeleken honderden vooraanstaande islamitische geleerden de tradities van het Jodendom, Christendom en de Islam. Ze stuurden hun bevindingen aan alle vertegenwoordigers van de kerken en koepelorganisaties wereldwijd op. Het was hun antwoord op het toenemende geweld dat zich op eigen islamitische bronnen beriep en alle ‘westerse’ reacties daarop. Het gemeenschappelijke woord, A Common Word, dat zij vonden was: liefde. Hun indrukwekkende en zeer zorgvuldig opgestelde rapport kwam jammer genoeg nauwelijks door de berichtenstroom van terrorisme en populisme heen.
Ja, wij denken dat er op tal van gebieden een fundamentele hervorming nodig is. In de wereld, Europa, Nederland, kerk, moskee en in onze eigen ziel. Maar er is, ondanks alles, al veel goeds gaande dat die kant uitwijst. We moeten er kennis van nemen, zodat we geïnspireerd raken en niet moedeloos wachten tot anderen het voortouw nemen. We dienen dus allereerst te kijken naar wat in onze eigen mogelijkheden ligt. En dan geeft in alle eenvoud dat ene woord richting: de liefde. Helend, verbindend, vernieuwend, verzoenend. In dat licht denken we er goed aan te doen gewoon samen verder te gaan, omdat we geloven dat het tot vertrouwen leidt. Vertrouwen is nu eenmaal de onvermijdelijke barst in de muur van wantrouwen. 2017 zal voor ons, en wij wensen dat u ook toe, een jaar worden waarin wij alles op alles zetten om bruggen tussen mensen, tussen zielen, te bouwen.
Het jaar 2017: Lessen uit 500 jaar Reformatie
Deel 1: Wereld – Verbondenheid of versplintering
Deel 2: Europa – Einde of nieuw begin
Deel 3: Nederland – Hoe Holland hervormt
Deel 4: Kerk – Hervorming of parmantige neo-orthodoxie
Deel 5: Moskee – Uitsluiting of samenwerking
Deel 6: Ik – Van hard tot hart
Deel 7: Een verbindend woord
Meer info
- Dit jaaroverzicht is gepubliceerd in het blad Volzin.