De organisatie van Syria’s Request nodigde een aantal voorgangers uit om te spreken over de situatie in Syrië. Ook Enis Odaci was op 2 maart jl. uitgenodigd om een gebed uit te spreken voor de slachtoffers van de burgeroorlog en wat mensen vanuit het buitenland kunnen betekenen voor de hulpbehoevenden.
Samen met voorgangers van diverse kerkelijke en andere religieuze gemeenschappen, nl. dominee Hanneke Siebert van de Protestantse Gemeente Enschede, pastoor André Monninkhof van de Rooms-Katholieke parochie Sint Jacobus de Meerdere, priester Samuel Dogan die namens bisschop Mor Polycarpus van de Syrisch-Orthodoxe Kerk zal optreden, sprak Enis op uitnodiging van de Alevieten in Twente, verenigd in de stichting TAAB, woorden van hoop en dank. Hieronder een weergave van zijn voordracht.
In Onze Naam
Geachte, geëerde aanwezigen.
Dank dat ik hier vanavond een kort woord tot u mag richten.
Wij kunnen allemaal bijzonder trots zijn op de organisatie van Syrias Request.
Trots op het feit, dat wij hier, in een van Gods vele huizen, de mens centraal stellen.
Als blijk van broederschap en verbondenheid.
Ik spreek de hoop uit dat dit slechts het begin is.
Het begin van licht in duisternis – voor de mensen die het hard nodig hebben.
Het begin van hoop – in tijden van angst en wantrouwen.
Want, geëerde aanwezigen, Wij leven in turbulente tijden.
Tijden van grote crisis.
Economische, morele en ecologische crisis.
Maar vooral ook: oorlogscrisis.
Oorlog loopt, helaas, als een bloedrode draad door onze geschiedenis.
Door onze persoonlijke geschiedenis.
Via vrienden, bekenden of familieleden.
Hier in Nederland, of ver weg, in Syrië.
Elk woord dat wij hier over oorlog uitspreken,
Verbleekt bij wat mensen in oorlogsgebieden zélf meemaken.
Elke dag, elke nacht, leven zij, ademen zij, de oorlog.
Wij kunnen hier alleen maar schrijven over pijn, zij daar hebben pijn.
Wij kunnen hier alleen maar vertellen over verlies van dierbaren, zij daar hebben dierbaren verloren.
Wij dromen hier van een carrière, een huis, een sociaal leven.
De slachtoffers daar dromen ook.
Maar zij dromen over bescherming, geborgenheid, veiligheid.
De wereld is één groot dorp geworden.
Het nieuws bereikt ons snel, via televisie en sociale media.
Het gevaar van partij kiezen ligt op de loer.
De beelden, de berichten, dwingen ons om partij te kiezen.
Die beelden, die berichten, verleiden ons om partij te kiezen.
Wij tegen zij.
Geëerde aanwezigen, laten wij dat dan maar doen.
Laten wij vanavond partij kiezen.
Niet voor het ene geloof boven het andere, nee, wij kiezen voor humaniteit.
Niet voor de ene mediawaarheid boven de andere, nee, wij kiezen voor solidariteit.
Niet voor het ene verlies boven het andere verlies, nee, wij kiezen voor barmhartigheid.
En: niet voor de ene groep, boven de andere groep, nee, wij kiezen voor alle mensen.
Laten wij kiezen voor humaniteit, solidariteit en barmhartigheid.
Laten wij kiezen voor alle mensen zonder enig onderscheid.
Want: zo kiezen is het hoogste goed.
Het hoogste gebod.
Zo kiezen wij voor de weg van God,
Zo kiezen wij voor de weg van profeten,
Zo kiezen wij voor de weg van onze heiligen,
Zo kiezen wij, feitelijk, voor elkaar.
Want als wij niet zo kiezen, zijn wij méér slachtoffer, dan de slachtoffers in Syrië.
Als wij niet zo kiezen, zijn wij meer hulpbehoevend, dan de hulpbehoevenden in Syrië.
Ik sluit af met een persoonlijk Koranisch gebed, een bewerking van vers 285 uit Soera De Koe.
“In de naam van God, de erbarmer, de genadevolle!
Onze Heer, reken het ons niet aan als wij vergeten of fouten maken.
Onze Heer, leg de mensen niet een zware last op.
Onze Heer, leg de mensen niet iets op waarvoor zij geen kracht hebben en schenk ons vergiffenis,
Vergeef ons en heb erbarmen met ons.
U bent onze beschermheer, help ons dan tegen het onrecht van mensen.”