De storingsdienst gebeld. Door weet ik hoeveel keuzemenu’s heen. Maar dan toch uiteindelijk een ‘echte’ menselijke stem aan de andere kant van de lijn. Heeft u dit geprobeerd, dat geprobeerd? Ik heb alles geprobeerd. Een monteur zal morgen langskomen, zo belooft de stem.
Maar de volgende morgen doet alles het weer. De monteur kan merkwaardig genoeg niet meer afgezegd worden. In een wolk van mannenparfum komt hij bij mij binnen. Type snelle jongen. Ik excuseer mij voor het feit dat ik weer kan bellen. Geen probleem. ‘Waar hangt al dat spul’ en ik leid hem naar mijn studeerkamer waar in een ontoegankelijk hoekje allerlei kastjes aan de muur zijn gemonteerd. De monteur kijkt niet naar de kastjes maar naar de doopgedachtenis van de paaswake op het beeldscherm. Ik bereid me voor op de Stille Week. ‘Wat leuk dat u dat zelf maakt, ik dacht dat het altijd uit standaardboekjes komt’.
Ik bied hem koffie aan: ‘ben je toch niet voor niks gekomen’, hetgeen gretig wordt aanvaard. Binnen de kortste keren gaat het over ‘de dingen van het leven’. Een en al openheid. ‘Heel vaak gaat dat niet he, eens goed doorpraten’. Zijn grootste zorg: een relatie aangaan die niet binnen de kortste keren op de klippen loopt. Ik zeg: ‘als ik met jou zou gaan doorpraten dan zou ik alles willen weten over je vader en moeder, over je opa’s en oma’s en over al die lijntjes tussen al die mensen. Ik zet er een maandsalaris op dat daar ergens de wortel van jouw probleem ligt’. Raak. Onbekende vader. Een opa die alles en iedereen heeft verlaten. Het luikje familiale drama’s zwaait wagenwijd open.
Het gesprek gaat vanzelf over op thema’s van vertrouwen en geloof. De monteur gelooft in meerdere dimensies. De kerk denkt te simpel, te achterhaald ook, vindt hij. ‘Jezus die over het water liep, zulke onzin, als het nou flink gevroren had…’ Ik zeg: ‘je hebt gelijk: zogezegd is het onzin. Maar ik ben ook van de kerk. En er is ook een heel ander verstaan mogelijk van dit soort verhalen. De zee, dat is in de Bijbel altijd beeld van dreiging, van ondergang, van angst, van dood. Jezus komt volgens dat verhaal van de berg. En de berg is beeld van het hogere, van dichtbij God zijn. En hij wandelt over de zee. Oftewel: een mens die dichtbij God wil leven, die kan over de ‘zee’ gaan, daar heeft de dood ten diepste geen vat meer op.’
Voor het eerst valt de monteur stil. ‘Tja’, stamelt hij, ‘als je zo ziet dan gaat het heel anders klinken, dan gaat het over het leven nu’. Zo is het maar net. Ik zeg: ‘in die viering die jij net op het beeldscherm zag, de paaswake, daar vieren we precies waar wij het nu over hebben. De dood is niet het laatste. Een mens gaat niet verloren aan de ondergang, Jezus gaat over het water’.
De telefoon gaat. Inderdaad, alles doet het weer. Tijd om op te staan. We zijn het met elkaar eens: dit was een bijzondere ontmoeting. Ik wens de monteur een gezegend Paasfeest.