Beste Enis,
Ik zag dat jij laatst aanwezig was op een Ambassadeursdag? Vertel!
Nederland kent vele organisaties die zich inzetten voor vrede. Een van die organisaties is “Pax”. Pax betekent ‘vrede’. De wereld staat hier en daar in brand, en dan is het mooi om te zien dat organisaties als Pax zich inzetten om op die plekken een rol van betekenis te spelen. De ene keer gaat dat via een politieke lobby, dan weer via directe hulp, maar altijd vanuit de overtuiging dat vrede niet vanzelf komt.
Pax doet dat ook omdat zij gelooft dat Jezus dit van de mensen vraagt. Ze hebben een christelijke grondslag. Ik vind dat mooi: het geloof moet altijd in dienst staan van de mensen en niet andersom. Elk jaar organiseert Pax een zogenaamde ambassadeursdag, waarin geïnteresseerden verteld wordt wat er bereikt is. Ik was uitgenodigd om op deze dag een workshop over polarisatie te geven. Want, laten we wel wezen, de wij-zij samenleving is een harde realiteit.
Ik besloot deze workshop niet in mijn eentje te begeleiden. Ik belde een bevriende rabbijn op en vroeg hem om mee te doen. Daar zaten wij, een jood en een moslim, zij aan zij, te vertellen over wat wij doen om polarisatie tegen te gaan. Weet je wat zo bijzonder was? Dat beeld van twee mannen uit ogenschijnlijk tegenstrijdige tradities, was genoeg. Mensen vonden dat al heel bijzonder, en dat is natuurlijk veelzeggend. We hoefden niet zoveel te vertellen. Polarisatie tegengaan begint met de ontmoeting, het oogcontact, de handdruk en de glimlach.
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.