Beste Herman,
ik las een knorrige tweet van je over de ING – vertel.
De baas van mijn bank, de ING, heeft het een beetje moeilijk. Hij kwam afgelopen week in het nieuws vanwege een salarisverhoginkje van 27%: van 1,27 miljoen euro naar 1,63 miljoen. Per jaar dus. Nu moet je weten dat dat 20% minder is dan hij voor de crisis jaarlijks kon vangen. Hij levert dus in, begrijp je, en niet zo’n klein beetje ook. 27% meer is dus 20% minder. Dat moet je snappen vriend.
Nu gaan daar allerlei mensen over zeuren en zaniken. Dat je alleen al van die jaarlijkse verhoging met gemak tien mensen aan het werk kunt houden bijvoorbeeld. Maar baas Ralph Hamers legt uit: dit is een emotioneel onderwerp. Ik heb goed gekeken of ik inderdaad een begin van een traan kon ontdekken in zijn ogen toen hij dit zei. Maar hij hield zich goed. Daar is hij baas voor – om zich goed te kunnen houden. Altijd je hoofd erbij blijven houden vindt hij. Zo sterk, zo eh…moedig.
Ik heb toen even gedacht dat baas Ralph een vergissing maakte. Dat hij ‘emotioneel’ zei waar hij ‘ethisch’ bedoelde. En daar twitterde ik over, ja.
Ik heb m’n hele leven al hetzelfde rekeningnummer. Via de Postgiro en Postbank naar de ING. Zo’n nummer loopt levenslang met je mee. Maar ik ga afscheid nemen van dit nummer en van baas Ralph. Ik ben veel te emotioneel voor deze bank. Adieu ING.
Meer info?
Deze column is op 12 mei 2015 gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad en eerder op Joop.nl