Beste Enis,
Wat vind jij van de hoofddoek discussie bij de politie?
Weet je, ik begin met het ouder worden patronen te zien. Ik heb de meeste dingen al eerder meegemaakt. Het leven wordt een cyclus. De zon komt op en gaat weer onder, en je kunt er heel zeker van zijn dat de volgende ochtend de zon weer opkomt. Net als kabinetsformaties, die lukken en mislukken, ook zo’n eeuwige cyclus. Je kunt dus ruim van te voren dingen zien aankomen.
De maatschappelijke discussie over de hoofddoek is precies zo’n thema dat elk jaar terugkomt. Net als de discussie over Zwarte Piet – er is altijd wel wat. We zijn als samenleving overgevoelig geraakt voor een stuk stof en de kleur van andermans huid.
Want achter het stukje stof zien wij onderdrukking, islamisering, bedreiging van de Nederlandse vrijheid en nog wat meer dingen die niet echt positief klinken. Als politieagentes een hoofddoek willen dragen, dan zijn ze opeens niet meer ‘neutraal’. En de overheid moet neutraal zijn, want Kerk en Staat zijn gescheiden, toch?
Maar hoofddoeken of kruisjes vertegenwoordigen geen ‘kerken’ of religieuze organisaties. Zij verwijzen naar een persoonlijke religieuze identiteit. Als moslima met een hoofddoek kun je dus prima bij de overheid werken, juist omdat jouw geloof er niet toe doet. De overheid mag zich immers niet bemoeien met jouw hoofdbedekking, want de staat is geen dominee, geen atheïst, geen gelovige. Klinkt moeilijk? Dat is het niet, maar de discussie erover is wel moeilijk. Want wat er op onze hoofden zit is allang het probleem niet meer.
Het probleem zit eerder ín onze hoofden… en ook dat heb ik al eerder meegemaakt.
Meer info?
- Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.