Beste Enis,
krijg jij thuis weleens mensen over de vloer die bang voor je zijn?
O, ja hoor. Dat gebeurt best vaak. Als ik word uitgenodigd om een lezing te geven komen mensen eerst langs om te kijken wat voor islamitisch vlees ze in de kuip hebben. Natuurlijk zijn ze niet echt bang voor mij, dat is een te groot woord. Ze zijn meer onbekend met een moslim. Veel mensen zijn nog nooit bij een moslim over de vloer geweest. En als je geen moslims kent, dan kun je alleen maar lézen over moslims. Of tv kijken. En dan lees of zie je niet altijd de meest aangename verhalen.
Laatst had ik weer iemand over de vloer die mij uitnodigde voor een lezing. De man belde aan. Mijn zoontje van drie vloog naar de voordeur en smeet de deur open, om vervolgens weer heel naar binnen te rennen. Op slag was alle zorgvuldig opgebouwde warmte uit de woonkamer verdwenen. De man weet zich even geen raad. Mijn geliefde verwelkomt de man, die niet zeker weet of hij haar wel de hand mag schudden. Dat heeft hij namelijk gelezen op internet. Ze pakt zijn hand en begeleidt hem de woonkamer binnen. Mijn zoontje roept vanachter de bank dat hij straks naar school gaat.
De man en ik groeten elkaar. Hij gaat naar een katholieke school, zeg ik. Dan slaat de verwarring toe in het hoofd van mijn gast. Allerlei beelden worden live afgebroken. Mijn vrouw draagt geen hoofddoek, mijn zoon gaat naar een katholieke school en op tafel ziet hij een Bijbel liggen. Ik zeg: “een echte moslim interesseert zich in zijn buren en in zijn omgeving” Hij lacht, ietwat opgelucht, maar het ijs is gebroken. Op naar de volgende gast.
Meer info?
- Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.