Beste Herman,
deze week zit je in een klooster. Wat heb je daar nou te zoeken?
Het zit zo: van Pasen tot Pinksteren heb ik een periode vrijaf van m’n werk. Nee, het is geen vakantie. Maar tijd om bij te tanken en vooral te studeren. Een studieverlof dus. Elke beroepsgroep heeft zo zijn bijscholingsmomenten. Een dominee dus ook. Ik ben nu een kleine week in een klooster omdat de stilte en het dagritme van de broeders mij helpt om mijn innerlijk op orde te krijgen. Studeren is meer dan weten wat schrijver zus over onderwerp zo zegt. Het is ook met jezelf in gesprek gaan: wat vind ik, geloof ik, zie ik?
Ik wil begrijpen waarom onze samenleving zo snel verandert. En ik wil begrijpen wat dat doet aan mijn geloof en dat van zoveel anderen. Want dat die twee – samenleving en godsdienst – elkaar diep beïnvloeden is een waarheid als een koe. In positieve en/of negatieve zin. Het gesprek over het geloof is weer helemaal terug van weggeweest. Ik noem maar: als verbijstering en angst over de terreur van IS, als verwondering over het succes van een ‘event’ als The Passion, maar ook weer als gespreksthema in de praatprogramma’s: geloof jij eigenlijk?
Ja, zo’n weekje klooster helpt. Studeren ook. Open oren en open oren richting samenleving nog meer. Maar het mooiste is als het er in een vertrouwd moment van komt jou te vragen: ‘Wat geloof jij eigenlijk?’ En dan komt er altijd een verhaal.
Meer info?
Deze column is op 14 april 2015 in het Hengelo’s Weekblad.