Beste Herman,
is dat geloof van jou nog wel een beetje van nu?
Als ik nu ‘nee’ opschrijf, dan moet ik hier onmiddellijk mijn ontslagbrief achteraan schrijven. Vind ik. Als ik ‘ja’ antwoord dan heb ik hier minimaal 240 woorden om de negatieve beeldvorming over kerk en geloof die in jouw vraag zit te lijf te gaan. Da’s geen doen. Daarom een verhaaltje over komende zondag als antwoord.
Het is de zondag voor Pasen. Wereldwijd wordt het verhaal gelezen dat Jezus Jeruzalem intrekt. Op een ezel. begin van een dramatische week. Maar de mensen roepen ‘Hosanna’. Wij spelen dat na, met een vrolijke optocht door de kinderen met palmpasenstokken. Ja, er is veel vrolijkheid in het leven. Er wordt veel gedroomd over alles komt goed. En – is er iets nieuws onder de zon? – er wordt veer verwacht van de sterke man die orde op zaken komt stellen; ezel of niet: Hosanna!
Maar… dan kantelt de sfeer. Het wordt grimmig. Teleurstelling, angst, onzekerheid. Iemand begint te roepen: ‘Kruisig hem!’ De krant kopt vanmorgen: ‘Moskee bijna elke dag mikpunt’. Bedreigingen, beledigingen, varkenskoppen, brandbommen. Je moet er niet aan denken wat kan volgen, op zo’n variant van ‘kruisig hem’. Het punt is – en dat verbeelden we dus in die viering van palmzondag – dat we daar dus wél aan moeten denken. Aan die dubbelzinnigheid in onze samenleving. In ons zelf dus.
Komende zondag besluiten we de dienst met deze ontzagwekkende dubbelheid – en ja, dat is erg van nu: ‘Heden Hosanna, morgen kruisig hem!’
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.