Beste Herman,
“langer leven door de kerk”? Wat een rare kop!
Allereerst: dit heb ik niet bedacht. Maar de universiteit van Harvard – nummer 1 in de wereld – bracht dit nieuwsfeitje een paar weken geleden naar buiten. De bollebozen daar ontdekten bij het jarenlang volgen van maar liefst 75.000 mensen dat de regelmatige kerkgangers in die groep langer en gezonder leven. Een apart berichtje zo te midden van het wereldnieuws. Maar wat moet je er mee? ‘U voelt zich niet lekker mevrouw? Gaat u komende zondag maar eens bij ds. Koetsveld in de kerk zitten en hou dat een tijdje vol, dan voelt u zich daarna vast een stuk beter.’ Grapje. Nee, dat gaan onze huisartsen dus niet voorschrijven.
Maar er zit wel degelijk een bloedserieus aspect aan dit bericht. Want het zingevende aspect van geloof en levensbeschouwing wordt doorgaans in onze spreek- en behandelkamers zorgvuldig omzeilt. En niet alleen daar. Een pil is zoveel sneller voorgeschreven dan die zo simpele vraag: Wat geeft jou kracht? Of: wat troost jou? Voor elk probleem is een therapie, voor elke ziekte een medicijn, elk menselijk ongemak kan zo worden omgebogen tot een winstgevend ‘gat in markt’. Maar kom jij dan nog toe aan je ‘zelf’, aan je innerlijke, geestelijke welzijn? Dat het in meerdere opzichten gezond is om je geest af te stemmen of zoiets als liefde, waarheid en licht, daar hebben we trouwens Harvard niet voor nodig. Dat wisten we al. Sinds mensenheugenis.
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.