Beste Enis,
Ben je de jaarwisseling goed doorgekomen?
Jazeker! Het was een tijd van terugblikken en vooruitkijken. Een tijd van familiebezoekjes, rotjes knallen, oliebollen eten en goede voornemens bedenken, natuurlijk.
Ik heb net als velen van ons de oudejaarsconferentie van onze streekgenoot Herman Finkers gekeken. Dat was even iets anders dan Youp van ’t Hek of Freek de Jonge. Het was vooral wat rustiger, wat minder grof, wat minder veroordelend. Maar niet minder scherp en daarmee ouderwets Finkers! Ik heb genoten van de taalgrapjes, de omdraaiingen, de vrolijke steekjes onder de gordel. Herman Finkers zou mij alles kunnen verkopen, van de goedkoopste nep-horloges tot de duurste luxe spullen, dankzij die heerlijke pretoogjes van hem.
Maar Finkers verkocht ons tijdens zijn voorstelling geen prullaria. Nee, hij verkocht ons een verhaal, een verhaal over schoonheid. Over liefde. Over de naaktheid van ons leven. Over hoe kwetsbaar we allen zijn, temidden van geweld en lelijkheid. En tussen alle grappen en grollen door, hoorde je een religieuze man spreken. Finkers sloot af met: Ubi aritas et Amor. Deus ibi est. Vrij vertaald: waar zorgzaamheid is, is God. Ofwel, heb elkaar lief!
Dat vind ik mooi. Of je wel of niet in God gelooft, Herman Finkers verwoordde mooi wat jij en ik ook vaak zeggen. Vervang God met het woord liefde en je hebt alle mensen verbonden. Vervang liefde met het woord schoonheid, en je hebt mensen geïnspireerd. Gebruik God, liefde en schoonheid in één zin, en je bent een hele toffe Tukker!
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.