Beste Enis,
Heb jij nog plannen voor een reis naar de Verenigde Staten?
Vorige week maakte ik gekscherend met mijn vrouw een grap dat we maar eens naar het Beloofde Land moesten gaan op vakantie. Nederland kennen we nu wel. Duitsland ken ik ook redelijk goed, omdat ik er familie heb wonen. En natuurlijk mijn moederland, Turkije, ken ik als mijn binnenzak. Tijd dus om een nieuwe horizon te zoeken. Een nieuw land. The United States of America!
En dan doe je de televisie aan en vallen alle dromen in duigen. Een man met een getinte zonnebankhuid met goudkleurige haren verkondigt trots dat hij een verbod instelt voor mensen uit zeven moslimlanden. Kom je uit een van die landen, dan heb je pech gehad. Dan kom je het land niet binnen. De officiële reden is dat het gaat om zaken van nationale veiligheid. Dat daarmee de kans op een terreuraanslag wordt verminderd. Maar in de volksmond is het natuurlijk gewoon een moslimverbod.
Nu staat gelukkig Turkije niet op Trumps lijstje. En ik heb een dubbel paspoort. Dus ik kan gewoon als kaaskop naar de Verenigde Staten reizen. De vraag is of ik het wel wil. En dan denk ik: nee, ik wil het niet. Op een gegeven moment komt de tijd dat je principes, normen en waarden, moet laten zien. We praten in dit land de laatste tijd erg veel over ‘Westerse normen en waarden’. Discriminatie op basis van religie is geen westerse waarde. Het past in geen enkele wet. Of misschien toch wel. Discriminatie op basis van geloof, in woord en daad, hoort bij een samenleving die gebaseerd is op de wet van de Jungle. In die jungle wil ik niet wonen.
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.