Beste Herman,
volgende week is het weer Hemelvaart, maar wie gelooft daar nou nog in?
Je hebt gelijk, er zijn nog maar heel weinig mensen, inclusief kerkvolk, die heel concreet denken dat Jezus veertig dagen na zijn opwekking uit de dood op een wolk is ‘opgevaren’. Ik weet nog heel goed dat ik als kind dacht: kanniewaarzijn. Eerste twijfelgeval. En natuurlijk snap ik nu heel goed waarom dat niet waar kan zijn. Waar – in de zin van ‘echt gebeurd’.
Het is niet ingewikkeld hoor: de evangelist Lucas (hij is de enige die het over een hemelvaart van Jezus heeft) wil met een mooi symbool vertellen van zijn geloof. Hij gelooft dat Jezus naar God is ‘opgestegen’. En God woont immers ‘boven’, zo dacht men toen. We mogen die Lucas wel dankbaar zijn: aan hem hebben we inclusief de Pinksteren drie vrije dagen te danken.
Het valt mij op dat het idee van een ‘hemelvaart’ weer terugkomt. Tot mijn verbazing hoor ik steeds vaker: opa die pas is overleden is ‘een sterretje’ geworden. En ook dan denk ik: kanniewaarzijn. Een ster is een ster en opa is opa. Maar het geloof (als een hoopvol vertrouwen) erachter is van alle tijden en van tallozen: wij vallen niet samen met ons sterfelijke lijf. Onze geest keert na onze dood terug, ‘stijgt op’ of welke taal je maar wilt bedenken.
Waar naartoe? Da’s de vraag. Uit God tot God. Retourtje hemel dus. Altijd ‘bij wijze van spreken’ natuurlijk. Mooie hemelvaart gewenst…als het zover is.
Meer info?
Deze column is op 20 mei 2014 verschenen in het Hengelo’s Weekblad van Wegener Media.