Beste Enis,
ik zie dat je de laatste tijd steeds minder zelf de auto bestuurt. Alles goed?
Geen zorgen, alles goed. Mijn vrouw heeft een maand geleden haar rijbewijs gehaald, daarom zit ik wat vaker naast het stuur in plaats van er achter. Toen wij samen haar rijbewijs afhaalden van het gemeentehuis, was zij erg opgetogen. Ik was ook blij. Eindelijk verlost van de boodschappen en de kinderen tien keer per dag van en naar school brengen. Ik droomde al van: “Schat, neem jij de auto maar, ik blijf nog even in bed!” Of in de werkkamer op zolder.
Vrouwlief dirigeerde mij met een fonkelnieuw rijbewijs op zak gelijk naar de achterbank. Zij zou mij van het stadskantoor wel naar huis brengen. Prachtig. Maar ja, mijn auto is iets groter dan de Volkswagen Polo van de autorijschool. Dat betekent rekening houden met een uitstekende kofferbak.
Gevolg: zij reed een grijze Otto omver. Boze ondernemer. “Wat denken jullie wel!” en “Leer *** eens autorijden, man!” Ik wees naar mijn vrouw. Ik kan namelijk prima autorijden. Mijn vrouw kijkt mij aan, of ik wilde helpen. Nee, hoor. Ik zweeg stoïcijns. Los het maar op, vrouwlief, dit hoort er allemaal bij.
Die avond sloeg ik voor de zekerheid het avondeten over en bleef ik in mijn werkkamer op zolder. Nooit gedacht dat haar inburgeringsproces van invloed zou zijn op mijn eetbord. Of ben ik stiekem stereotypen in stand aan het houden?
Meer info?
Hengelo’s Weekblad – Wegener media