Beste Herman,
je bent met studieverlof. Al wat opgestoken?
Even voor de lezers: tussen Pasen en Pinksteren heb ik vrijaf gekregen. De kerk vindt het van belang dat voorgangers kunnen bijtanken. Geen vakantie, maar tijd voor bezinning en studie. Mensen zeggen tegen me: tijd om de accu op te laden. Dat beeld klopt aardig, behalve als daarmee ook gesuggereerd wordt dat door te werken de accu leeg loopt. Maar het is waar: het doet goed om in alle rust na te denken, te laten bezinken, te studeren en innerlijk te ‘horen’ wat zich zoal aandient.
En nu jouw vraag. Het antwoord is ‘ja’. Twee thema’s komen bovendrijven. 1. Er is een nieuwe interesse aan het ontstaan voor de christelijk-humanistische wortels van onze samenleving. We ervaren steeds meer dat het ogenschijnlijk zo ruimhartige ‘ieder z’n eigen mening’ dood loopt op de onverschilligheid – want wat kan me het eigenlijk schelen wat jij vindt? Bovendien is dan alles een beetje en dus niets meer echt waar. Je ziet nu die reactie met die zo belangrijke vraag: Wat is het dragende verhaal van onze samenleving? Het antwoord kan met geen mogelijkheid om ‘het verhaal’ van het christendom heen. Of je jezelf als gelovig beschouwt of niet. Of van allebei wat.
En daarmee kom ik op het tweede thema: steeds meer (ook gelovige) denkers zien dat mensen nooit alleen twijfelaar, gelovig of niet-gelovig zijn. Ik herken dat in mezelf. Geloof wordt steeds minder als een ‘zeker weten’ geformuleerd, maar als een keuze om een weg van vertrouwen te willen gaan, juist door de ‘woestijn’ van niet-weten en diepe twijfels heen. Kortom: de oude harde scheidslijnen tussen ‘gelovigen’ en ‘ongelovigen’ verdwijnen. Heerlijk: er valt weer veel te ontdekken met elkaar!
Meer info?
- Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.