Beste Herman,
wat is jouw kijk op het afgelopen jaar?
‘Het moet niet gekker worden’ schreef je twee weken geleden in dit hoekje als uitsmijter van jouw terugblikje. Met daarbij jouw uitnodiging aan mijn adres ook nog even achterom te kijken. Zoals altijd toont zich dan een verwarrende mix van ups en downs die dan ook nog eens de onhebbelijke gewoonte hebben dwars door elkaar te lopen.
Veel van mijn werk als predikant stond dit jaar in het teken van het besluit van onze kerk om de Waterstaatskerk en de muziekschool te kopen als nieuw kerkelijk ontmoetingscentrum in het hart van de stad. Met alle dubbele gevoelens die je daarbij kunt hebben vind ik het een besluit vol perspectief op nieuw elan. Maar ik verloor ook mijn naaste collega Gea Rodermond aan de dood. En nog zoveel andere mensen met wie ik in contact kwam door hun naderende levenseinde.
Ja, vreugde en verdriet, het tolt dwars door het leven. Ook met de pet op van ‘tijdgeestvolger’ (nieuw woord?) zag ik van alles door elkaar tollen. ‘Downs’ te over. De onvoorstelbare verkiezing van Trump werd werkelijkheid. Dat ook 35% van de Nederlanders zichzelf inmiddels tot ‘de boze burgers’ rekent vind ik regelrecht schokkend. Ik probeer het te begrijpen, maar het lukt me niet. Ons land prijkt op alle lijstjes van welvaart en welzijn in de wereldtop. Die verschuiving van hoofd naar onderbuik, van overweging naar gevoel, van dankbaarheid naar woede, van wij met elkaar naar wij tegen zij – ik probeer het te verstaan…
Het wordt kerst. Wat die engel in die kerstnacht als eerste tegen die angstige herders zei is actueler dan ooit: ‘Wees niet bang’. Lijkt mij de perfecte nieuwjaarswens voor 2017!
Meer info?
Deze column is gepubliceerd in het Hengelo’s Weekblad.