Beste Herman,
sinds kort zie ik ‘Verzonden vanaf mijn iPhone’ onder jouw berichtjes. Snelle jongen geworden?
Ja, ja, maak er maar weer een grap van. Je moest eens weten wat voor vertwijfeling hier achter schuilt. Mijn generatie is die van de snelle vooruitgang. Via de elektrische schrijfmachine, de tekstverwerker en de PC belandden we in de internetcommunicatie. Bij elke nieuwe stap aarzelde ik. Argwanend plakte ik mijn etiket: een en al vervlakking. Ik begon hele tirades af te steken over al die types achter hun beeldschermen die niet meer zelf nadenken, maar zich alleen als een onnozel verlengstuk van de betreffende software opstellen. Elk loket met een mens van vlees en bloed dat werd vervangen door een automaat ervoer ik als een verlies aan menselijkheid.
Ik wilde niet meedoen. Ik wilde naar een ‘vroeger’. Een soort verlangen naar het ‘tuinpad van mijn vader’. Zoiets. Totdat ik ineens ontdekte dat al dat moderne spul er bij mij ook in kwam. Alleen later. Ai en au. De zelfrechtvaardiging (‘o, wat doe ik het anders’) ontmaskerd.
En dus vroeg ik pas op m’n verjaardag zo’n smartding. Hoefde ik nog steeds niet echt zelf te beslissen of ik ‘up-to-date’ zou worden. De wereld draait door, inderdaad razendsnel. Maar ik wil niet meer naar ‘vroeger’. Ik wil mee naar een nieuwe morgen met al die eindeloze mogelijkheden. Al word ik nooit een ‘snelle jongen’ natuurlijk. Maar dat wist je al.
Meer info?
Hengelo’s Weekblad – Wegener media