Veertigdagen Teksten

De veertigdagentijd is begonnen. Van oudsher tijd van inkeer en bezinning, al dan niet verbeeldt met een vorm van vasten. Van ‘even geen tussendoortjes’ tot ‘geen Facebook nu’. Herman Koetsveld heeft zich voorgenomen om elke dag in deze tijd te beginnen met een tekstje. Soms aanhakend aan oude tradities en teksten, soms zo maar wat hem te binnen schiet. Om de dag te kleuren. De zondagen tellen niet mee. Die grijpen immers al vooruit op Pasen. Veertig dagen, veertig nachten…

De 40e van de veertig

Stille Zaterdag

De dag van dubbelzinnigheid
de zinloosheid van de dood
van een onschuldige.
die van ooit aan een kruis.
de man van smarte
die om God schreeuwde
maar geen antwoord kreeg
die van tallozen voor hem
en na hem die
geslachtofferd werden
en worden
op het altaar van de belangen
van de ideologie
van de haat
van de sterke man
nogal eens met
een of ander
heilig boek in de hand
Maar hij die
om God schreeuwde
zei ook
dat er niets nieuws
kan komen als het oude
niet eerst
als de graankorrel
niet in de aarde valt
en sterft blijft zij op zichzelf
maar wanneer zij sterft
brengt zij veel vruchten voort
Zo dubbel en dwars
klinkt dan daar en toen
en wie weet hier en nu
sta op
en leef

De 39e van de veertig

Goede Vrijdag

Daar ligt hij
uitgeteld met
de uitgetelden
en niet mee getelden
machteloos met
de machtelozen
gemarteld met
de gemartelden
onschuldig met
de onschuldigen
zwijgend met

wie geen stem hebben
maar dan ook
roepend om God met
wie om God schreeuwen
en tenslotte
de geest gevend met
wie dit hele leven
los moeten laten
hoe wanneer dan ook

het goede van deze vrijdag
– moeilijk merkwaardig mooi –
zit hem in dat woordje
‘met’ dat soms ook gelezen
kan worden als ‘voor’

De 38e van de veertig

Witte Donderdag

Op talloze plekken
in deze wereld
vormen zich vanavond
kringen van mensen
om een tafel
met brood en wijn
om te vieren te delen
wat de machteloze
de gemartelde
de onschuldig vervolgde
de aan een kruis genagelde
de tot God schreeuwende
‘waarom verlaat je me’
zei: doe dit
om mij te
gedenken
zo’n kring dus
een open kring
waarin iedereen
welkom is
en waar die woorden
van hem
herhaald worden
vrede voor jou

De 37e van de veertig

Na ‘Parijs 13 november’ schreef ik onderstaand gedicht. Een hartenkreet. Ik herhaal de woorden, iets gewijzigd weliswaar. Geen machinegeweren dit keer. De rest klopt zo intens droevig opnieuw.

In godsnaam

god is groot
de klap het vuur
god is groot
spijkers door een bloedwarm
liefhebbend hart
een paar samentrekkingen nog
van vergeefse moeite
god is groot
het wordt niet meer gehoord
door haar in dat
gronduitvloeiend rood
dit hele godgeroepen
godgeklaagde exploderend
sterven schreeuwt stil
minuten levenslang ons toe
sta op leef samen leef
in godsnaam

De 36e van de veertig

Waarom loopt het
deze week zo
dramatisch
uit de hand?
het had toch helemaal niet
hoeven te eindigen
met een marteldood
aan een kruis?
nee
had niet gehoeven

Maar Jezus kiest
voor de fatale confrontatie
met iedereen die meent
te weten
wat God doet
wie God is
wat God eist
een dodelijke ontmaskering
van alle religie dus
met niets anders dan
ieders bevrijding
tot het hart
van de liefde
het vertrouwen
en het uitzien naar

De 35e van de veertig

De Stille Week
de kakofonie van
die tegen die
angsten voor die
iets anders vinden
of geloven overschreeuwd
of erger
vermengd met
de echo’s van het geweld
waarmee deze wereld
zijn problemen meent
te kunnen oplossen
en toch
de Stille Week
om die ene
die draagt
wegdraagt

De 34e van de veertig

Deel 3 van het ‘Credo van Rijssen’

Ik geloof, wij vertrouwen de Geest
Zij zet ons in beweging,
zij stuurt ons handelen,
plaatst ons ‘zijn’ in deze tijd,
is ons innerlijk kompas.
Zij schept de ruimte
voor heel die menselijke zoektocht
van ongeloof, twijfel,
discussiërend wikken en wegen,
maar ook van onbevangenheid,
stilte, inkeer, meditatie en gebed.
Zij maakt ons vrij
en brengt ons tot overgave
in de hoop dat het ooit zijn zal:
God alles in allen!

De 33e van de veertig

Deel 2 van het ‘Credo van Rijssen’

Ik geloof, wij vertrouwen Jezus
die in woord en daad ons voorbeeld is van ware menselijkheid.
In zijn vergevingsgezindheid en onbaatzuchtigheid
gaat hij ons voor op de weg van verzoend leven;
Hij wijst ons de weg van het Koninkrijk van licht
dat hij ons als hoopvol visioen voorleeft.
In hem worden wij tot een gemeenschap
in verbondenheid en ontmoeting met de mensen om ons heen.
en openen we ons voor zijn goede woorden.

De 32e van de veertig

Soms verzamel ik met een groep de kernwoorden van het geloof van de deelnemers. Elk woord krijgt vervolgens een eigen plek in een te maken tekst. Zo ook met een groep mensen uit Rijssen die al sinds jaar en dag bij elkaar komt om doorgaand te leren aan geloof, Bijbel en theologie. De komende drie dagen hun tekst die naar oud christelijk gebruik zich in drie delen liet schrijven. Vandaag dus Deel 1 van het ‘Credo van Rijssen’

Ik geloof, wij vertrouwen de Eeuwige,
Licht, God die is,
Ruimte waarin wij leven,
Grond en Bron
van alle leven en waarheid,
Kracht die ons steunt,
Mysterie dat ons telkens
in verwondering doet zoeken
naar barmhartigheid en gerechtigheid,
maar bovenal naar de liefde
die ons verbindt
met de hele oecumenische *
mensengemeenschap.

* (betekent oorspronkelijk: bewoonde wereld)

De 31e van de veertig

De 30e van de veertig

Gisteren in de krant over het
terugkerende onderzoek
‘God in Nederland’
steeds minder mensen geloven in
een persoonlijke God
altijd lastig God in
een vakje geldt trouwens
ook voor … ik dwaal af

Als God in de zwaartekracht is
van kosmische proporties
die ook mijn vallende theekopje
nogal effectief sloopt
als God de beweger en essentie is
van elke denkbare molecuul
als God in de wind is
en de wolken en de regen
nee, dat vakje persoonlijk: gaat niet.

Maar stel dat God dan ook
de ‘zwaartekracht’ is die mij
op mijn voeten zet: laat aarden
de ‘beweger’ die mij beweegt en
bewogen doet zijn
en de adem in mijn eerste en mijn
laatste adem en dus in alle
woorden die daarmee
in tussentijd
uitgesproken kunnen worden…
stel…dan is God dus ook
wel het meest
en allerdiepst
persoonlijke

De 29e van de veertig

Gisteravond in het journaal: steeds minder mensen gaan naar de kerk.
Gistermorgen in een volle kerk deelden we deze woorden van hoop:

Het wegwerpgebaar zal omkeren tot een omarming.
Het veroordelende woord zal wegsterven
om plaats te maken voor een uitnodiging
om samen op te trekken.
De opgetrokken muren zullen worden neergehaald
en de stenen zullen worden gebruikt
voor een nieuw te bouwen huis van ontmoeting.
De vuist zal zich ontspannen en zich openen
om de ander in liefde aan te raken.
Het scanderen om een kruisiging
zal tot een intieme stilte worden
waarin de verbondenheid met alles wordt ervaren.
De angst die doet verharden zal worden overwonnen
door een vertrouwen waarin de liefde kan opbloeien.
De dood van de onschuldige zal niet het laatste zijn,
maar zal tot nieuw leven worden geroepen.

De 28e van de veertig

Een fascinerende passage uit het dagboek van Etty Hillesum:

‘Ik zal je helpen God,
dat je het niet in mij begeeft,
maar ik kan van tevoren nergens voor in staan.
Maar dit éne wordt me steeds duidelijker:
dat jij ons niet kunt helpen,
maar dat wij jou moeten helpen
en door dat laatste helpen wij onszelf.
En dit is het enige, wat we in onze tijd kunnen redden
en ook het enige, waar het op aan komt:
een stukje van jou in onszelf, God.
En misschien kunnen we ook er aan meewerken
jou op te graven
in de geteisterde harten van anderen.’

11 juli 1942

De 27e van de veertig

Lessen

De computer gaat aan
wat zal ik schrijven
ik kijk naar buiten
zie als elke morgen
kinderen aan de hand van
moeder soms vader
soms alleen of in een groepje
lopen naar de school
achter ons huis
want je moet natuurlijk
weten hoe te rekenen
278×592 en zij houdt van hem
houdt met dt en zo
zou er ook een lesprogramma
zijn waar al die kinderen
leren van de bron
van geloof
en hoop
en liefde
de zoemer gaat
de straat is weer leeg

De 26e van de veertig

Gebed van Franciscus van Assisi (1181-1226)

Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.

Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten,
niet begrepen te worden, maar te begrijpen,
niet bemind te worden, maar te beminnen.
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt
door te verliezen, dat men vindt
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen.

De 25e van de veertig

Niet sprakeloos

Zo dadelijk op pad
om een uitvaart te leiden
dat is het mooiste
meest dankbare
en meest waarachtige
woorden zoeken en
uitspreken bij die
vaak zo diep pijnlijke
maar onontkoombare
beweging van loslaten

Dankbaar intens dankbaar
voor de schatrijke traditie
die op zulke
uitgelezen momenten
niet sprakeloos laten
zo klinkt deze morgen
over en bij deze dode:
‘Keer weder, mijn ziel,
tot uw rust,
omdat de Eeuwige
u heeft welgedaan.
Want Gij hebt mijn leven
van de dood gered,
mijn oog van tranen
mijn voet van aanstoot’.

De 24e van de 40

Gisteravond een kring
mensen lezen een verhaal
ooit verteld toegeschreven
aan Jezus over een
Iemand
die zijn bezit
met vertrouwen
in dit geval een wijngaard
in handen geeft aan
pachters om te beheren
bewerken er iets moois
van te maken en de vruchten
natuurlijk te delen
maar niet te geloven
het loopt uit op geweld
en moord

Zo’n kring dus
waar zit jij in het verhaal
toeschouwer zijlijner
oordeler dronepositie
of ook middenin
tot je oren en hart
zo’n vraag in vertrouwen
wil jij namens Mij
er iets moois
iets goeds van maken
vandaag en alle
dagen van je leven
Ik geef het je te doen

(Zie Lucas 20:9-19)

De 23e van de 40

Maandag

Ik open mij
voor U, mijn God,
opdat uw Geest kan dalen
en in mij worden
tot mijn eigen adem.

Ik open mij
opdat de kracht
van wat U blijft bewegen
mij richting geeft.

Ik open mij
opdat uw wind
mij schonen zal
in alle hoeken van mijn hart,
tot in de diepten
waar ik zelf niet ga.

Ik open mij
opdat uw liefde
mij bezielen zal
en zo uw eigen Geest
in mij woorden vindt
waarmee mijn hart en ziel
over uw schepping waakt.

Uit: Dienstboek voor de Kerken: ‘Gebeden voor elke dag van de week’ .

De 22e van de 40

Uit de diepte opstaan

In tal van kerken klinkt morgen
een verhaal van Jezus
over een mens
die de helft van het vermogen
van zijn vader
er doorheen jaagt
en dan aan de grond
van zijn leven
komt te zitten
nou ja grond
er staat: bij de varkens
(ik associeer nu zomaar
– kan er niks aan doen –
met die Pegida-dwazen
en hun varkenskoppen)
bedoeld is ellendiger
kan het niet

Dan staat er
– en dat staat alleen hier
en hij kwam tot zichzelf
het commentaar van die vader
die niets anders deed
dan met open armen
uitzien naar dit moment
van ommekeer
hij was dood
en is weer levend geworden

Wie tot zichzelf komt
beleeft dus
volgens Jezus
niets minder dan
een opstanding
uit de dood

(na te lezen: Lucas 15:11-32)

De 21e van de 40

Neem mij aan zoals ik ben.
Zuiver uit wie ik zal zijn.
Druk uw zegel op mijn ziel
en leef in mij.

Uit: ‘Liederen &gebeden uit Iona’ nr. 13

De 20e van de 40

Halverwege

Terug gaat niet
dat land van zekerheid
tegelijkertijd dat angstland
weg moest je daar
als een bevrijding

Maar waar nu op aan
land van belofte ja
wat wie gidst
in elk geval
niet de krant
die opent
deze morgen met
Humanitaire crisis aan
de randen van Europa

Door dus opstaan
al is het vanuit
wanhoop en leegte
naar wat hoopvol ooit
werd aangezegd er is
een land van vrede
de overvloed gedeeld
met plaats
voor ieder mens
we zijn al
halverwege

De 19e van de 40

Verbonden

Kind (jaar of zeven): Waar woont God?
Ik: Overal, ook in alle mensen,
God woont ook in jou en mij.
Dat geloof ik.
Een tijdje later…
Kind: Waar ga je heen als je dood gaat?
Ik: Daar zijn veel antwoorden op.
Ik vind de mooiste: naar God.
Kind (na enig nadenken):
Dan is het niet erg als jij dood gaat.
Ik: ????
Kind: Als jij dood gaat
dan ga je naar God
zei jij.
En God woont ook in mij
dat zei jij ook.
Dus – als jij dood bent –
dan ben jij ook in mij.

De 18e van de 40

Gewoon

Vanaf het moment
dat ik mijn ogen
open deed
tot het knopje verzenden
was er niets bijzonders
niets dan gewoon

Het bed het huis
zo veilig en warm
water uit de kraan
schone handdoeken
kleren in de kast
beschuit crackers brood
thee wat ik maar wil
tafel stoelen
niets ontbreekt

De ochtendkrant
die is er ook
vertelt nieuws
dat geen nieuws is
maar een variant op wat
we al mensenlang weten
en inmiddels stroomt
het licht van alle kanten
deze morgen binnen
deze gewone
ene unieke
onherhaalbare

De 17e van de 40

De tekst van deze dag – als opening van de week – is een bijzondere verklaring van solidariteit. Het zegt veel van onze tijd dat een tekst als deze nodig is.

“Aan alle moslimgemeenschappen en moskeeën,

Met afschuw hebben de leden van de landelijke Dialoogcommissie van het Verbond van het Progressief Jodendom in Nederland en vele geloofsgenoten kennis genomen van de bedreigingen (middels brieven met hakenkruizen) aan diverse moskeeën in het land.
De joodse bevolkingsgroep weet als geen ander waar dit uiteindelijk toe kan leiden. Het toont weer hoe moslims en joden elkaar nodig hebben.
De bedreigingen met hakenkruis en varkens zijn kwetsend, beledigend en bedreigend en geeft bij joden gevoelens van solidariteit.

Wij zijn solidair met moslims in Nederland die hun plek zoeken in een vredige Nederlandse samenleving en hebben net als elke ingezetene het recht om zich beschermd te weten in de beleving van hun godsdienst. Uitingen als deze, tegen welke bevolkingsgroep dan ook, mogen niet worden geaccepteerd.

Wij wensen de moslims in ons land sterkte en weerbaarheid tegen deze onacceptabele verwensingen.

Namens de landelijke Dialoogcommissie van het Verbond van het Progressief Jodendom In Nederland.”

Simon Cohen, Voorzitter.
Rob Cassuto, Nijmegen. Rene Dotsch, Amsterdam. Hanneke Gelderblom, Den Haag. Jan Erik Grunveld, Utrecht. Rudi Querido, Utrecht. Rachel Reedijk, Amsterdam. Rabbijn Albert Ringer, Rotterdam. Rabbijn Corrie Zeidler, Tilburg.

De 16e van de 40

Tekst: Huub Oosterhuis – gezongen door Trijntje Oosterhuis:

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Ogen die door de zon heen kijken
Zoekend naar de plek waar ik woon
Ben jij beeldspraak voor iemand
die aardig is, of onmetelijk ver,
die niet staat en niet valt
en niet voelt als ik,
niet koud en hooghartig. Ref

Hier is de plek waar ik woon
Een stoel op het water,
Een raam waarlangs het opklarend weer
Of het vallende duister voorbij vaart
Heb je geroepen? Hier ben ik. Ref

Ik zou een woord willen spreken
Dat waar en van mij is
Dat draagt wie ik ben, dat het houdt,
Ik zou een woord willen spreken
Dat rechtop staat als mens die mij aankijkt en zegt
Ik ben jouw zuiverste zelf,
Vrees niet, versta mij, ik ben, ik ben. Ref

Ben jij de enige voor wiens ogen
Niet is verborgen van mijn naaktheid
Kan jij het hebben,
Als niemand anders,
Dat ik geen licht geef, niet warm ben,
Dat ik niet mooi ben, niet veel
Dat geen bron ontspringt
in mijn diepte
Dat ik alleen dit gezicht heb,
geen ander.
Ben ik door jou, zonder schaamte,
gezien, genomen,
door niemand minder?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?
Zou dat niet veel teveel waar zijn?

Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

De 15e van de 40

Paars de kleur
van de veertigdagentijd
koude doodsheid
en nieuw
verlangend leven
dat opstaat
zo dicht
bij en door
elkaar

De 14e van de 40

De toekomst is al gaande,
lokt ondanks tegenstand
ons weg uit het bestaande
naar eens te vinden land.

Inge Lievaart – Liedboek 605:1

De 13e van de 40

Gisteravond
een kring mensen
delen met elkaar
wat is bidden
voor jou
het vragenlijstje richting
wie weet Wie
voorbij

iemand zegt
de viering
op zondagmorgen
heb ik nodig
dan word ik toegeleid
naar … een aarzeling
en dan vragend
het heilige

toegeleid
ik
de anderen en
de Ander
de drie-beweging
van het leven
toegeleid
het woord van deze dag

De 12e van de 40

Twee woorden

Gij zegt mij
geen beeld te willen maken
van U
terwijl heel mijn geloof
het moet hebben
van verbeelding
Gij zegt Woord te zijn
maar alle boeken van de wereld
inclusief de meest heilige
kunnen U niet bevatten
Gij zegt Schepper te zijn
maar de vraag
naar de oorsprong
van de immense onmenselijkheid
heeft nooit
een te vertrouwen
antwoord gekregen

Ik las ooit van U:
de Eeuwige is
grondeloos in het midden
grondeloos
nergens mee te verbinden
nergens op te funderen
Gij en Niets
een leermeester zei:
in het geloof leer je
met twee woorden spreken
grondeloos en midden
niets en alles
Woord en Geest
kruis en opstanding
liefde en vrijheid
en in mijzelf
dus ook
lichaam en ziel
rede en gevoel
en wel het meest
tenslotte
verzet en overgave

De 11e van de 40

Het kan je zomaar
te binnen vallen
en vullen met een diep
besef bewustzijn
van leven zijn nu
misschien het meest met
dankbaarheid
dat niets van deze dag
zich op precies dezelfde
wijze zal herhalen
feitelijk weten wij
over morgen
naast wat agendanotities
en waarschijnlijkheden
helemaal niets
maar vandaag deze dag
in dit moment
ontvangen jij en ik
op unieke wijze
het leven
goedendag

De 10e van de 40

De 9e van de 40

Een clubje 16-17-jarigen om een tafel
praten over het leven en zo
aan de hand van een Bijbeltekst
over een schat die zomaar
gevonden kan worden
en een parel die zo kostbaar is
dat alles van de hand wordt gedaan
om dat ene, dat unieke

Het gesprek zwenkt

Zij vertellen over hun stress
als zij niet goed kiezen nu
dan gaat het goed mis
dan worden ze loosers
geloven ze
het evangelie van de markt
doet zijn werk grondig
angst en spanning
zo richting volwassen worden

Ik zeg die schat die parel
heeft met God
te maken
voor God in God
hoef je niets te worden
je bent het al
het is er al

Verbaasde blikken
het valt stil aandachtig stil
er gebeurt iets

De 8e van de 40

Voor wie als een berg tegen deze dag opzien;
voor wie geteisterd worden door donkere gedachten;
voor wie hoopt op een beetje echte aandacht;
voor wie zoekt naar een veilige plek, een thuis;
voor wie vandaag het leven gaan loslaten;
voor wie zoekt naar wat goed doet:
Kyrië eleison – Heer, ontferm U.

De 7e van de 40

Ooit hoorde ik een liedje van de Duitse poprockbandband BAP ‘Dir allein’. Het raakte me recht in mijn hart. Tot mijn eigen verbazing. Ik heb veel theologie gelezen. Maar deze songtekst komt in mijn beleving zo dicht bij het mysterie. BAP zingt consequent in het Keuls dialect. Hier de meest pakkende passage:

Es kommt vor, daß du in dem Moment eine Stimme hörst,
Het komt voor dat je in dat moment een stem hoort
die zwar nicht da sein kann, doch der du gerne vertraust,
die er inderdaad niet kan zijn, maar die jij graag vertrouwt,
die du oft verleugnest, obwohl sie dich dahin führt,
die je vaak verloochent, hoewel die je daarheen leidt
wo du hingehörst, die dich total durchschaut.
waar je hoort, die jou totaal doorziet
Gerade weil du der bist, der sagt, daß es lange her ist,
Omdat jij degene bent, die zegt dat het lang geleden is
daß du – außer an Musik – an etwas geglaubt,
dat je – buiten de muziek om – ergens in gelooft,
auch wenn du von Missionaren eine Allergie bekommst,
ook omdat je allergisch bent voor missionarissen
Mann, in dem Augenblick bist du mit dir alleine.
man, in dat moment ben je met jezelf alleen,
Ganz alleine, mit dir alleine.
helemaal alleen, met jouzelf alleen
Nur in dem Augenblick bist du in dir daheim.
Enkel in dat moment ben je thuis in jezelf.

De hele tekst met Duitse vertaling is hier na te lezen en te beluisteren via YouTube.

De 6e van de 40

Het tekstje van deze dag is de column die vandaag in het Hengelo’s Weekblad verschijnt. Deze serie is de redactie van Overijssel Vandaag (RTV-Oost) opgevallen. Vanmiddag (17.30 uur) kom ik er samen met kompaan Enis Odaci over praten in de studio.

Meer minder

Beste Herman,
doe jij als protestant ook aan vasten? 

Even voor de lezer die denkt: vasten – huh? De vastentijd – of veertigdagentijd – is de periode die aan het Paasfeest voorafgaat. Ooit werden de mensen die bij de kerk en het christelijk geloof wilden gaan horen in de vroege paasmorgen gedoopt. Op de grens van donker en licht. Voorafgaand aan dat diepsymbolische overgangsmoment hadden zij een voorbereidingstijd van soberheid en inkeer en werden zij ingewijd in de thema’s van het geloof. Veertig dagen lang. Naar het verhaal dat Jezus veertig dagen in de woestijn was voordat hij als rondtrekkende preker en genezer aan het werk ging.
Zo komen wij dus aan deze tijd. En bijzonder: het is ‘in’. Heel veel mensen beginnen de betekenis te zien om een periode te minderen. Kan van alles zijn: minder eten, uitgaan, social media. Het zingt rond. Gewoon een tijdje extra aandacht voor de ziel. Je maakt simpelweg een afspraak met jezelf (gelukkig zijn we van de kerkelijke regels af): zus en zo vul ik deze tijd in. Volgens mij doe jij dat met de ramadan. Ik heb de afspraak met mezelf gemaakt om geen propvolle agenda te willen hebben en elke dag te zorgen voor een moment van stilte. En ik besloot, tamelijk impulsief, om elke dag te beginnen met een tekstje over wat me op dat moment zo te binnen schiet. Het kleurt mijn dag, het zet de toon (zie onze site).
Meer minder. Om ruimte te maken voor… Nee, dat vul ik nu even niet in.

De 5e van de 40

Het slot van de preek van zondag 14 februari. Over welke ‘stem’ je in de ‘woestijn’ – beeld van de ervaring van totale leegte – verstaat, vertrouwt, volgt:

‘De stille leegte zelf is het beeld van hoop. Want daarin wordt verstaan. Daarin wordt het scherpe onderscheid gezien. Daarin vallen de beslissingen die het verschil maken tussen waarheid en leugen, tussen mens-zijn en voor god spelen, tussen liefde en vervreemding, tussen tot je zelf en God komen en jezelf verliezen. En wij? Het verhaal wordt verteld. En kent eindeloos veel versies en varianten, Godzijdank. Ook die van jou. Veertig jaren, veertig dagen, wie zal het zeggen?’

De 4e van de 40

De 3e van de 40

Het verhaal gaat van
Hem de mens
veertigdagen in de woestijn
met tot drie keer
toe die stem
van de duivel
verleider in
het alledaagse
het religieuze
de macht

Duivel van dia-bolos
dia = door
bolos van ballo = gooien
de-door-elkaar-gooier
dus

Er wordt
in mijn leven
in onze samenleving
in de wereld
veel door elkaar gegooid
ik geloof niet
in de duivel
maar ook wel
welke stem
wordt gehoord

De 2e van de 40

Het nieuwe vasten veertig dagen
geen beeldscherm
het schijnt populair
terwijl ik dat overweeg

mijn ziel kom tot rust…

kijk ik naar ogen van een uit die
nieuwe tienduizenden gevluchten
die zoeken naar een opening
aan de grens van menselijkheid

De 1e van de 40

Deze woensdag vernoemd naar
verbrand groen als beeld van
dat wat losgelaten moest
maar als een zwart kruis
op het voorhoofd van ons zijn
geschreven staat