Zo waarlijk helpe mij God?

Beste Herman,
heb jij ook zo genoten van de inhuldiging van onze koning?

Inderdaad. Grandioze dag met alles er op en er aan. Emoties, aansprekende tradities, weldadige toespraak van de Willem-Alexander, verrukkelijke koningin. Op een dingetje na: die eed ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’. De nieuwe koning sprak het weliswaar ferm uit en tientallen parlementariërs zeiden het hem na. Maar ik dacht: jammer Willem, maar God is niet almachtig. Heeft o.a. met beroerde vertalingen te maken, maar dit terzijde.

Als onze bankiers er op los speculeren en daarmee de economie in een diepe crisis storten: God kan er niks aan doen. Als ‘strijders’ hun kalasjnikows leegschieten op andere mensen – al dan niet met de naam van God op hun lippen – de Allerhoogste staat machteloos. Kom bij mij niet aan met zoiets als ‘een goddelijk plan’ bij de beelden uit Syrië.

Ik geloof in ‘Zo waarlijk helpe mij God barmhartig’. Komt van een woord dat met baarmoeder te maken heeft. Gods baarmoederlijkheid dus. Liefde voor wat kwetsbaar is, verwachting, hoop, geborgenheid, nieuwe schepping. Dat is dus wel even iets anders dan machteloosheid. Want deze kracht is de oerkracht die alles en iedereen ook in zich heeft, die de wereld mooier, leefbaarder maakt. Je moet het willen zien; vertrouwen dat ook.

Onze koning doet er goed aan zijn hulp van de Barmhartige te verwachten.