Beste Herman,
waarom ben je inmiddels zoutloos gaan eten? Op dieet?
Niet echt eigenlijk, al is het algemeen bekend dat er teveel zout in ons eten zit en dat is niet best. Nee, ik schafte me voor een speciale gelegenheid drie zoutloze broden aan. Deze week is het de door de landelijke kerken uitgeroepen ‘Week van het gebed voor de eenheid’. Nu is er bar weinig eenheid, dus valt er op dit punt veel te bidden. Het gekozen thema luidt: ‘Het woord is aan jou’. Asjemenou. Hoe maak je nou duidelijk dat het uitmaakt wat jij zegt of niet zegt? Wat jij doet of laat? Afgelopen zondag lieten we in de Thaborkerk alle aanwezigen een stukje van dat zoutloze brood en een stukje gewoon brood proeven. Je ziet geen verschil, maar proeft het des te meer. Het verschil tussen een flauwe hap en lekker smaakvol brood. ‘Jullie zijn het zout van de aarde’. Een woord dat aan Jezus wordt toegeschreven. Jij en ik zijn dus zout. Juist ja. Een snufje zout, zeg, een klein gebaar van warme aandacht.
Inderdaad, meestal onzichtbaar voor anderen, maar het maakt dus het verschil. Een complimentje op een moedeloos moment – bijna niemand die het opmerkt dan die ene voor wie het bedoeld is. Maar het maakt het verschil. Nooit gedacht eigenlijk. Die twee bijna dezelfde stukjes brood, het maakt ‘zo te proeven’ dus alles uit wat jij en ik zeggen of zwijgen, doen of laten. Zo, eh…, zout heb ik het nog nooit gegeten.